Kenmerkend voor opslagterreinen zijn de statische belastingen; licht dan wel zwaar. Dit houdt in dat materiaal dus langere tijd op dezelfde plek blijft staan en vrijwel niet of minder in beweging is. Het resultaat bij een traditionele terrein-opbouw (zand/menggranulaat als fundering en asfalt of klinkers als toplaag)? Verzakkingen op de zwaarst belaste punten! De belasting wordt op deze plekken rechtstreek doorgegeven aan de fundatie en dit begint steeds verder weg te zakken.
Door het terrein te renoveren met behulp van de stabilisatiemethode, wordt er aan de fundatie een plaatwerking gecreëerd. Hierdoor wordt de puntbelasting niet direct, maar over een veel groter oppervlak gedragen. Dit heeft als resultaat geen of weinig zettingsverschil (verzakking).